تعویض تایرها در سرما و تنظیم باد

 فشار باد و عمق شیارهای لاستیک خودرو به هنگام برف و باران، در رانندگی تأثیر می گذارد.

در این راستا میزان باد لاستیک های خودرو بسیار اهمیت دارد. زیرا چرخی که بادش تنظیم باشد، بیشترین چسبندگی را با سطح جاده خواهد داشت و دوام آن نیز بالطبع بیشتر خواهد بود. هر چرخ به ازای ۱۰درصد باد ناکافی، ۱۰درصد از عمر مفیدش را نیز از دست می دهد.

آنچه قابل توجه است اینکه بررسی باد چرخ را فقط یک بار در زمستان انجام ندهید. در ماههای سرد سال، حتماً دو بار در ماه فشار باد چرخ را باید کنترل کنید و حتی از چرخ زاپاس هم غافل نشوید.

چرخ های میخ دار، چسبندگی با سطح جاده های برفی و یخ زده را ۴۰% نسبت به تایرهای متعارف، بهبود می بخشد، اما آنها در جاده های خشک، از میزان چسبندگی می کاهند زیرا میخ ها، مانع از چسبندگی لاستیک به سطح جاده می شوند.

عمق شیار لاستیک ها، همواره برای کنترل خودرو، از اهمیت حیاتی برخوردار است، مخصوصا در برف و باران شدید، ممکن است زندگی شما به آن گره بخورد. عمق این شیار باید حداقل ۶/۱میلیمتر باشد، در غیر این صورت بایستی تعویض شوند.

● نحوه بستن زنجیر چرخ در شرایط معمولی

در مرحله نخست، وضع ظاهری زنجیر چرخ را کنترل کرده و پیچ خوردگی های آن را باز می کنیم. سپس آن را روی تایر قرار می دهیم به گونه ای که سر قلاب های زنجیرهای عرضی به طرف خارج تایر بوده و چفت ها به سمت عقب لاستیک بیفتد. آنگاه اولین زنجیر عرضی را در زیر قسمت جلوی تایر قرار داده و خودرو را به طرف جلو حرکت می دهیم تا موقعی که از طرف عقب سر چفت و بست ها به ارتفاع توپی چرخ برسد.

پس از این مراحل، زنجیرهای عرضی را روی تایر، مرتب کرده و دو سر انتهای رشته زنجیرهای طولی را بلند نموده نزدیک چفت می آوریم و دقت می کنیم که کدام یک از حلقه ها باید چفت قلاب شود. پس از آن، اول رشته خارجی را انداخته و بعد نیز رشته داخلی را محکم می بندیم و پس از محکم کردن رشته داخلی، زنجیر خارجی را دوباره می کشیم و به حلقه مناسب، محکم می کنیم.

توجه داشته باشید که بعد از بستن زنجیر، به هیچ وجه نباید حلقه های اضافی، روی لاستیک بمانند، چرا که باید آنها را طوری محکم کرد که به لاستیک و بدنه خودرو صدمه نزنند.

● نکاتی در خصوص ضدیخ و ضدجوش

تا ۵۰ سال پیش، از آب به عنوان سیالی خنک کننده در سیستم های خنک کننده خودروها، با موفقیت استفاده می شد. اما آب در عین حال که از لحاظ خواص انتقال حرارت، بسیار خوب است؛ از برخی لحاظ، دارای نقایص بسیار بارزی نیز می باشد بویژه در سیستم های خنک کننده موتورهای جدید که در شرایط سخت تری باید کار کنند. لذا سازندگان خودرو، مخلوطی از آب و ضد یخ به نسبت ۵۰-۵۰ را توصیه می کنند. دلایل چنین توصیه ای هم این است که:

۱) آب به تنهایی، نقطه جوش نسبتاً پایینی دارد، یعنی در دمای بالای کارکرد موتور، به جوش می آید.

۲) نقطه انجماد بالایی دارد، یعنی در سرما زود یخ می بندد.

۳) از همه مهمتر باعث پوسیدگی و زنگ زدگی قطعات رادیاتور و بدنه موتور می شود.

ضد یخهای مرغوب، حاوی اتیلن گلیکول و مواد افزودنی ضد زنگ و ضد خوردگی هستند. وقتی مخلوطی از آب و ضد یخ، در سیستم خنک کننده مصرف می شود، نقطه جوش سیال، بالاتر از آب خالص خواهد بود و نقطه انجماد سیال، کاهش می یابد و قطعات سیستم خنک کننده،از زنگ زدن و پوسیدگی، مصون می مانند، عدم تولید کف، عدم ایجاد چروک در آب بندها و لوله های لاستیکی و پلاستیکی، نداشتن مواد مضر برای محیط زیست و داشتن یک رنگ معین، جهت شناسایی نشت ضد یخ و برخی خواص دیگر، از مشخصات ضروری یک ضد یخ مرغوب به شمار می آیند.

با توجه به نکات فوق است که سازندگان خودرو، توصیه می کنند که از مخلوط ۵۰% ضدیخ مرغوب در آب، در سر تا سر سال (و نه فقط در زمستانها) استفاده شود. آب مصرفی نیز باید خواص معینی داشته باشد و بویژه سختی آن، بالا نباشد.