روغن پایه

روغن های پایه
روغن پایه به روغنی گفته می شود که به عنوان یک پایه برای روانکار محسوب می شود. پس از اضافه کردن مواد افزودنی به روغن پایه، روانکار نهایی به دست می آید. روغن پایه ها از لحاظ حجمی مهمترین جزء تشکیل دهنده‌ی روانکار‌ها می باشند.

انواع روغن پایه های معدنی
روغن پایه ها به طور کلی به سه دسته معدنی، سنتزی و طبیعی تقسیم بندی می شوند. از آنجا که نفت خام از زیرزمین استخراج می شود، روغن پایه ی به دست آمده از آن را روغن پایه ی معدنی می خوانند. روغن پایه های معدنی شامل دو گروه روغن های پارافینیک و نفتنیک که از تصفیه ی نفت خام به دست می آیند می باشند.

پالایش نفت
روغن پایه های معدنی از نفت خام به دست می آیند. نفت خام ترکیبی از مایعات هیدروکربنی و گازهای محلول است که در حالت خام از آنها به طور محدود استفاده می شود. در یک پالایشگاه، نفت خام با استفاده از فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی به گستره ی وسیعی از محصولات مفید تبدیل می شود.

آسفالت زدایی
به علت وجود مقدار زیاد ترکیبات آسفالتین و رزین، باقیمانده ی حاصل از ستون تقطیر در خلاء ماده ای تیره و دارای گرانروی بسیار بالایی است. هنگامی که این مواد از ماده‌ی باقیمانده تقطیر در خلاء حذف شوند، یک برش روغن با گرانروی بالا به نام برایت استاک به دست می آید.

روند تکاملی صنعت تهیه ی روغن پایه
فناوری روانکاری از زمان بسیار دور پیدایش آن – بیش از سه هزار سال پیش – تاکنون دستخوش مراحل تکاملی زیادی بوده است. هر چه این فناوری تکامل بیشتری می یابد، تاثیر کیفیت و کارآیی روغن پایه بر کیفیت و کارآیی روانکار نهایی بیشتر می شود.

ساختار شیمیایی فرآورده های نفتی
به نفتی که مستقیما از چاه استخراج می شود، نفت خام می گویند. نفت خام، همانند زغال سنگ به طور طبیعی از طریق فرایندهای حرارت، فساد و تجزیه باقیمانده جانوران ریز آبی و گیاهان که همراه با گل در اعماق دریا ته نشین شده اند و فشار شدید در طبیعت و طی گذشت هزاران سال در لایه های زیرین زمین شکل می گیرد.